ذوق تو برای راه رفتن

علی عزیزم این روزها که راه افتادی وتازه دنیا رو شناختی،حسابی وقتم پره ،همه اش دوست داری بیرون بری،بازی کنی،پارک بری،معمولا صبح ها که از خواب پا میشی بعد از کلی تلاش واسه صبحانه دادن بهت(آخه همچنان به سختی غذا میخوری)میبرمت بیرون ،پارک پشت خونمون،اونجا با دیدن جوجوها،و بچه ها کلی ذوق میکنی و میدوی،هنوز نمیدونی به چه چیزایی نباید دست زد،تقریبا به همه چیز دست میزنی،حتی چمن ها رو هم میذاری توی دهانت،و من دایم باید مواظب تو فسقلی باشم،تو ماشین که اصلاوای نمیستی،انقدر ورجه وورجه میکنی که نگو واقعا نگه داشتنت مشکله تو ماشین

روزهام که نمیذاری هیچ کاری بکنم خونه زندگی ای دارم که نگو ،دایم گریه میکنی که کاری نکن بیا پیش من بشین،این چند روز عزیز اینجا بود کلی باهاش سرگرم بودی منم کلی به کارام رسیدم،تا حالا چند تا کلمه هم یاد گرفتی یعنی بیشتر حرفایی که میزنیم رو تکرار میکنی ،همه اش هم مهیارپسر خاله رو صدا میزنی،الهی فدات بشم الآن روی پام خوابیدی،باید بذارمت زمین خوب بخوابی گلم،شبت بخیر